Na onze fantastische tocht door het Mustang & Annapurna gebied hebben we onze laatste dagen in Nepal in de hoofdstad Kathmandu doorgebracht. Hier hebben we een beetje uitgerust en onze laatste souvenirs gekocht.
27 november zijn we vanuit Kathmandu, na uitvoerig afscheid te hebben genomen van onze vriend en gids Babu, naar Delhi, India gevlogen.
Tribhuvan Airport (Kathmandu)
Het vertrek uit Nepal ging niet helemaal zonder slag of stoot. Na het kopen van al onze souvenirs waren onze tassen aardig wat zwaarder dan toen we Nepal in aankwamen. Omdat we ook nog eens de shaligrams (ammonieten) bij ons hadden, die bij elkaar nog eens een kilo of 10 extra wogen, leek het ons verstandig om de de zware heilige stenen niet in onze grote tas te stoppen (vanwege het overgewicht), maar mee te dragen in onze handbagage.
Dat het een goed idee was om de stenen niet in onze bagage te stoppen bleek op het vliegveld; onze tassen waren samen meer dan 50 kilo (40 is toegestaan). Niels moest vervolgens op subtiele wijze de vliegveldmedewerker omkopen om niet te hoeven betalen voor het extra gewicht.
Niels en ik waren opgelucht en dachten dat we overal vanaf waren totdat onze handbagage werd gecontroleerd. We moesten onze tassen praktisch uitpakken waardoor de douane medewerkers onze stenen ontdekten. Volgens de douanemedewerkers konden de stenen aangemerkt worden als wapens. Hij verzocht ons om weer naar beneden te gaan en de stenen in te klaren in onze normale bagage. Dit was voor ons echter geen optie (tijd en geld). Na lang discussiëren kwam de douane medewerker met de oplossing. De stenen gingen in een speciaal zakje mee met de piloot in de cockpit, zodat we deze na de vlucht bij de piloot konden ophalen.
India (Delhi)
Eindelijk waren we Nepal uit. In India aangekomen werden onze stenen netjes door de piloot naar de bagageband gebracht en de chauffeur van ons hotel stond op ons te wachten.
Na een stevige maaltijd en een goede nachtrust in de chaotische stad Delhi zijn we de volgende dag met onze privechauffeur naar de Taj Mahal gereden in Agra. De Taj Mahal is een kleine 250 km van Delhi vandaan, maar je rijdt er al gauw een dikke 4 uur over. Het verkeer is werkelijk chaotisch in Delhi, nog erger dan Jakarta of Bangkok, en je mag op de snelweg niet harder dan 80. Vandaar dat je er zo lang over doet.
We hadden een hele vriendelijke en behulpzame chauffeur die trots was op zijn werk en er maar al te graag over vertelde. Vriendelijke en behulpzame mensen zijn in tegenstelling tot Nepal zeldzaam in Delhi. Niemand heeft respect voor elkaar en tegen toeristen glimlachen ze alleen als je een dikke fooi geeft (die ze vaak nog zonder schroom opeisen ook). Maar goed we waren op weg naar de Taj Mahal, waar we aankwamen na een tocht van ruim 4 uur, waarbij we onderweg een uitgebreide tour hebben gehad van onze chauffeur van wat er allemaal te zien was .
Het verbaasde ons dat er relatief weinig toeristen waren, wel waren er hordes Indiase mensen. De Taj Mahal zelf was onbeschrijfelijk mooi zoals op de foto’s in de boekjes.
Na een paar uur rondgereden te hebben zijn we weer aan onze terugtocht naar Delhi begonnen. Onderweg zijn we nog bij een aantal andere bezienswaardigheden gestopt alvorens we weer in de eeuwige spits van Delhi centrum terecht kwamen.
Terugreis
29 november hebben we nog een relax dag (in hoeverre je een dag in Delhi relaxt kan noemen) gehouden, alvorens we s’avonds naar het vliegveld werden gebracht door onze chauffeur. 30 november zijn we weer veilig in Nederland geland en konden we op weg naar huis vanaf schiphol voor het eerst de mooie Noordzee weer zien. Niels en ik kijken allebei terug op een fantastische 2 maanden en ik zie mijzelf nog wel een keer terugkeren naar de himalaya.
